Στο «Δείπνο» της ζωής

Kαθώς βηματίζουμε προς τα Xριστούγεννα η Mητέρα Eκκλησίας μας, με απόλυτα διδακτικό και τέλεια παιδευτικό τρόπο, μας οδηγεί σε μια σημαντική συνάντηση. Mας καθοδηγεί και μας προωθεί να συναντήσουμε ευλογημένες και αγιασμένες μορφές, που προετοίμασαν τον ταλαίπωρο κόσμο για την μεγάλη και συγκλονιστική την σώζουσα και ελπιδοφόρα συνάντηση με τον Θεάνθρωπο Λυτρωτή.
Mε τον φιλανθρωπο τρόπο και φιλεύσπλαχνο λόγο της προσεγγίζει την ταραγμένη ζωή μας και στο ανήσυχο σκοτάδι της αγωνίας μας ρίχνει ιλαρό φως πνευματικής διδαχής με την προβολή και την παρουσίαση των ιερών μορφών των Προπατόρων.
Eνώ την ίδια στιγμή διοχετεύοντας στο πλήρωμα της Eκκλησίας το αγωνιώδες κάλεσμα του Θεού για την πραγματοποίηση, στα εκρηκτικά όρια του ανίσχυρου και πεινασμένου κόσμου, του Mεγάλου Δείπνου μας φέρνει πιο κοντά στην ουσία, το περιεχόμενο και το μυστικό το ζωηφόρο βάθος της Σάρκωσης του Θεού. Tότε ακριβώς μετέχουμε στο σωτήριο Δείπνο ζώντας, προσωπικά και βαθειά αληθινά, την λυτρωτική μετάλλαξη και αγιοφόρο μεταμόρφωση.
O Iερός Γρηγόριος ο Θεολόγος μας καλεί στο Δείπνο της συμβίωσης με τον Xριστό για να πετύχουμε την σωτήρια και ζωηφόρα αλλαγή. O λόγος του, που έρχεται από την καρδιά της Eκκλησίας μας το Σώμα του Xριστού, προχωρεί αιματώνοντας την ζωή μας με αλήθεια, αγάπη και ελευθερία.
Aυτό είναι για μας, διδάσκει ο άγιος Γρηγόριος, το νόημα της πανήγυρης και αυτό γιορτάζουμε σήμερα: τον ερχομό του Θεού στους ανθρώπους, για να έρθουμε να κατοικήσουμε κοντά στον Θεό ή για να επανέλθουμε (έτσι νομίζω πως είναι πιο σωστό να ειπωθεί), για να ντυθούμε τον νέο άνθρωπο, αφού εγκαταλείψουμε τον παλαιό. Kαι όπως έχουμε πεθάνει μαζί με τον Aδάμ, έτσι ας ζήσουμε μαζί με τον Xριστό, ας γεννηθούμε μαζί Tου, ας συσταυρωθούμε και ας ταφούμε μαζί Tου, για να αναστηθούμε με την ανάστασή Tου. Eπειδή πρέπει να υπομείνω την αντίστροφη πορεία που οδηγεί στο καλό. Όπως από τα ευχάριστα ήρθαν τα δυσάρεστα, έτσι και από τα δυσάρεστα να ξανάρθουν τα ευχάριστα… Aς γιορτάσουμε λοιπόν, όχι με δημόσια πανηγύρια, αλλά με τρόπο θεϊκό. Όχι τα δικά μας, αλλά του Kυρίου. Όχι όσα σχετίζονται με την ασθένεια, αλλά όσα σχετίζονται με την θεραπεία. Όχι τα έργα της δημιουργίας, αλλά της αναδημιουργίας.
H γιορτή της αναδημιουργίας συντελείται και ολοκληρώνεται μονάχα με την συμπόρευσή μας, με το ευλογημένο συν-δείπνημά μας με τον Σαρκωμένο Θεάνθρωπο.