Η μοναξιά η δική μας, της φαμίλιας μας.

Αν είναι κάτι που θα πρέπει όλοι μας να δώσουμε προσοχή, σε αυτούς τους κακούς καιρούς, είναι η μοναξιά. Η μοναξιά η δική μας, της φαμίλιας μας, του κύκλου μας. Των συγγενών μας.
Ένα φίλος από εδώ προχθές έγραφε “για την εκδίκηση των γερόντων” που έστω και από ανάγκη στο … 100άρικο (: σύνταξη), τα τέκνα παίρνουν ξανά τα γερόντια στο σπίτι. Κατά μία έννοια, είναι η εκδίκηση. Ίσως να είναι και η εκδίκηση της γυφτιάς, αν σκεφτούμε το πόσο “γύφτικα” φέρονταν τα … παιδιά στους γονείς, όπου τους πέταγαν στην μοναξιά ενός γηροκομείου.
Πλέον οι (ζοφεροί) καιροί έφεραν πολλές ανακατανομές. Ακόμη και οικογενειακές. Από επιστροφές γερόντων στα σπίτια τους, μέχρι και εικονικά (;;;;) διαζύγια έτσι ώστε, είτε να έχουν μόρια (!!!!) για να μη πάρουν πόδι από το Δημόσιο, είτε για να έχουν έκπτωση στην εφορία ….
Δεν θα μιλήσω για τους δεύτερους, όπου σύμφωνα και με την παροιμία “η φτώχεια φέρνει γκρίνια”, τα ζευγάρια ζουν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »