Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

<< Για όποιον δεν τον νοιάζει για τους αστυνομικούς >> / πραγματικό περιστατικό

 Πριν από λίγους μήνες , ήρθε μία κοπέλα στο Τμήμα που υπηρετούσα και με έψαχνε να με βρει γιατί λέει την είχα βοηθήσει πριν από ενάμιση χρόνο... Δεν ήμουν εκεί αλλά μου το μεταφέραν οι συνάδελφοι και ομολογώ ότι είπα από μέσα μου ποια θα'ναι τώρα αυτή που με ψάχνει μετά από ενάμιση χρόνο , τι τρέλα θα κουβαλάει ? Τελικά ένα βράδυ , με βρήκε , εγώ ούτε που τη θυμόμουν και μου περιέγραψε το περιστατικό το οποίο αμυδρά τελικά το θυμήθηκα... Δεν είχα κάνει κάτι το ιδιαίτερο , απλά την είχα ηρεμήσει και συμβουλέψει ενώ βρισκόταν σε μια δύσκολη ψυχολογικά στιγμή και ενώ πηγαίναμε σε ένα ατύχημα εκείνη την ώρα και δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας..
Τέλος πάντων , με ευχαρίστησε (?!) και μου έκανε δώρο μια εικόνα , κάτι που παρόλο δε το δεχόμουν επέμενε και με συγκίνησε απίστευτα...
Αυτή η κοπέλα και ο παρακάτω ο κύριος , είναι ο λόγος που θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας ακόμα και να μας φτάσουν το μισθό στα 100 Ε ...


<<  Δεν είμαι αστυνομικός. Δεν έχω κανένα συγγενή ή φίλο αστυνομικό. Όμως ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ να είναι ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ. Δε λέω να είναι πλούσιος. Αλλά τουλάχιστον αυτός που βγαίνει έξω στο δρόμο και κινδυνεύει να μη γυρίσει πίσω στο σπίτι του και στην οικογένειά του αρτιμελής ή και καθόλου, για να προστατεύσει όλους εμάς από τα καθάρματα της κοινωνίας, πρέπει να πληρώνεται γι' αυτό. Δεν πρέπει να σκέφτεται: σιγά μην πάω να βάλω το κεφάλι μου στη λαιμητόμο για 750 ευρώ. Πρέπει να ξέρει ότι και αν πάθει κάτι η Πολιτεία θα του παρασταθεί, σε αυτόν και στα παιδιά του. Αυτό που ακούμε είναι ότι αν τραυματιστούν τους κόβουν και το επίδομα, επειδή λέει δεν περιπολούν έξω.
Εγώ θέλω αυτοί που κυνηγούν τους εμπόρους ναρκωτικών, για να είναι το παιδί μου σε μια πιο καθαρή κοινωνία, αυτοί που κυνηγούν τους κλέφτες, που μπαίνουν μέσα στα σπίτια μας και ρημάζουν ό,τι έχουμε φτιάξει με πολύ κόπο, αυτοί που κυνηγούν αυτούς που για 20 ευρώ μπορούν να σε ξεκοιλιάσουν, κλπ, να έχουν την υποστήριξή μας κι όχι να τους λέμε: καλά να πάθεις, μπάτσος είσαι, εσύ το διάλεξες. Αυτούς τους αστυνομικούς τους θέλω περήφανους. Γιατί αυτούς τους αστυνομικούς ίσως να τους χρειαστούμε (χτύπα ξύλο) όλοι. Και όταν θα έρθει η ώρα δεν τον θέλω "κότα" που θα ψάχνει μέρος να κρυφτεί. Τον θέλω αναδρανιστό να κηνηγά και να συλλαμβάνει το"πλην" της κοινωνίας.  >>
 
http://scepticusbatsicus.blogspot.com/2010/09/blog-post_29.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου