Διεφθαρμένα όνειρα..

Σήμερα ξύπνησα με απίστευτους πόνους. 

Οι 32 από τους 33 σπονδύλους της μέσης μου σμπαραλιασμένοι από το χθεσινό χαμαλίκι μου υπενθύμισαν για μια ακόμη φορά τη σωματική μου αναπηρία. Κάθισα στην άκρη του καναπέ και για δέκα λεπτά πάλευα να φορέσω το παντελόνι και να δέσω τα κορδόνια μου. Στο τέλος ήρθα και σκέβρωσα μένοντας καθηλωμένος σε στάση ελεημοσύνης με το κεφάλι μου να γίνετε ένα με το πάτωμα..

Δεν είμαι και στα καλύτερα μου σήμερα, σκέφτηκα δένοντας την πανάκριβη γραβάτα μου και κατεβαίνοντας από τον 65ο όροφο της πολυτελούς σουίτας μου..

Πως θα εμφανιστώ έτσι στο meeting.. Προχώρησα με αργά και σταθερά βήματα μέχρι το γκαράζ και είπα στον παρκαδόρο να μου κατεβάσει την Porsche 911 turbo.

Την ψιλογιόμισα με 90 ευρώπουλα και άφησα και ένα δεκάρικο πουρμπουάρ. Μη με πούνε και γύφτο..

Φτιάχνοντας τους πλαϊνούς καθρέφτες φόρεσα το μαύρο μου γυαλί και αναρωτήθηκα πόσο διεφθαρμένος είμαι.