Ο Χωμενίδης μονάρχις

«Πριν συναντήσει τον κύριο Σόιμπλε, ο κύριος Τσίπρας κατέθεσε στεφάνι στον τάφο της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Κόβω τον αριστερό μου όρχι ότι, αν κάποιος τον ρωτούσε ποιες ακριβώς ήταν οι θέσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, θα έβηχε αμήχανα και θα άλλαζε συζήτηση» έγραψε σήμερα στο Facebook ο βραβευμένος συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης, κάνοντας τα «social media» να πάρουν φωτιά.
Μιλώντας στο protothema.gr, ο Χρήστος Χωμενίδης, ενοχλημένος από τη διάσταση που πήρε η ανάρτησή του για λόγους άσχετους με το νόημα που εκείνος ήθελε να της δώσει, είπε: «Θα ήθελα να σκανδαλιστούμε για το αν όντως ο κύριος Τσίπρας ξέρει ή δεν ξέρει ποια είναι η Ρόζα Λούξεμπουργκ και όχι για τον τρόπο που έγραψα αυτό το σχόλιο στο Facebook.
«Εγώ είπα ότι θεωρώ πως ο Τσίπρας δεν έχει την παιδεία που απαιτείται για να είναι πρόεδρος κόμματος και μάλιστα αριστερού κόμματος. Είμαι βέβαιος ότι δεν ξέρει πολιτική ιστορία. Το θέμα δεν είναι αν έγραψα για όρχεις… Ας μην κάνουμε τις μαθήτριες σχολείου θηλέων» κατέληξε.

Δεν ξέρουμε τι γνωρίζει για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ ο κύριος  Τσίπρας. Αν στριμωχτεί με πολύ εξειδικευμένες ερωτήσεις δηλαδή. Γιατί τα βασικά ασφαλώς και τα γνωρίζει (από την Wikipedia και όχι μόνο):
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ δεν έχει καμία σχέση με τη Ρόζα του Μητροπάνου, με τη Ρόζα τη μπουλντόζα του Μπομπ του Μάστορα, αλλά ούτε και με τη Ρόζα Εσκενάζυ.
Ο Χωμενίδης είπε ανοικτά αυτό που χρόνια ψιθυρίζεται στο κόμμα της «ανανεωτικής Αριστεράς»: ότι ο Τσίπρας δεν έχει το ειδικό βάρος να ηγείται ενός κόμματος, που κάποτε υπερηφανευόταν για την ποιότητα του πνεύματος των στελεχών του.
Πάντως οι καιροί είναι πονηροί και θέλουν προσοχή: όλα μπορεί να συμβούν. Και ο Τσίπρας να γίνει μονάρχης και ο Χωμενίδης μονάρχις.
Η Κουμουνδούρου αντεπιτέθηκε λέγοντας ότι το δεξί το έχασε σε άλλο στοίχημα. Αν είναι ψέμα τον προκαλεί να το στοιχηματίσει και αυτό…
Άλλωστε η Ρένα μιλά συνέχεια στον Αλέξη για τον Κάρολο, τη Ρόζα, τον Αλτουσέρ, τον Μπαλιμπάρ.
Ενθουσιασμένη από την πρόοδο του μαθητή-Προέδρου, του έβαλε στη βαλίτσα για τις διακοπές τη «Διαλεκτική του Διαφωτισμού» των Αντόρνο και Χορκχάιμερ. Ο ενθουσιώδης Αλέξης έπεσε με τα μούτρα στο διάβασμα:
«…Η σκέψη αντικειμενικοποιείται σε αυτόνομη αυτοματική διαδικασία, ανταγωνίζεται τη μηχανή και παράγεται από αυτήν την ίδια, ώσπου να την αντικαταστήσει τελικά η μηχανή…»
Ένιωσε βαθιά συνεπαρμένος από την πρόταση και συνέχισε να ξεφυλλίζει:
«…Στον φωτισμένο κόσμο η μυθολογία έχει εισχωρήσει στην περιοχή του ανίερου. Η ύπαρξη απαλλαγμένη από τους δαίμονες και τους εννοιολογικούς απογόνους τους, ξαναβρίσκει τη φυσική της κατάσταση και αποκτά τον ανησυχητικό χαρακτήρα που απέδιδε ο κόσμος στους δαίμονες. Η κοινωνική αδικία, καταταγμένη στην κατηγορία των βάναυσων γεγονότων, είναι σήμερα εξίσου άγια με το γιατρό ιερέα της παλιάς εποχής, που ήταν ιερός και απαραβίαστος, χάρη στην προστασία των θεών…»
Το κείμενο ήταν πολύ δυνατό και είχε αγγίξει τον πυρήνα της πολιτικής του σκέψης:
«…Πράγματι η διάνοια γίνεται το εργαλείο της κυριαρχίας και του αυτοελέγχου, που άδικα νόμιζε πως διέθετε η αστική φιλοσοφία. Η κουφαμάρα των προλεταρίων –που ανάγεται στη μυθική εποχή- δεν έχει κανένα πλεονέκτημα απέναντι στην ακινησία του αφέντη. Η προηγμένη κοινωνία τρέφεται από την καθυστέρηση των κυριαρχούμενων…»
Οι συνάψεις των εγκεφαλικών νευρώνων του ήταν πλέον άπειρες.
Όλα στο μυαλό του Αλέξη μπήκαν σε τάξη: η μόνη ενδεδειγμένη ιδεολογική λύση ήταν να γίνει ΠΑΣΟΚ…
Μικρός Οδυσσέας