- Το βρώμικο χρονικό των γεγονότων της Σχολής Ευελπίδων
Το σύστημα δεν θέλει αφοσιωμένους στο καθήκον, αλλά αφοσιωμένους σε αυτό. Σημειώστε αυτό που σας λέμε. Φυσικά, το σύστημα αντιλαμβάνεται ότι πυροβολεί και τον εαυτό του, αλλά, για να κάνει τη δουλειά του, δέχεται το λεγόμενο αγγλιστί opportunity cost. Εξάλλου, με το πολιτικό σύστημα και τη διακυβέρνηση στη χώρα μας να αποκτούν συνεχώς ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, πλέον η επικοινωνία και η χειραγώγηση των μαζών, γίνεται με άλλους τρόπους. Αν στραβώσει το πράγμα, η επικοινωνιακή βία είναι εδώ…
Και το πράγμα στράβωσε εδώ και μερικούς μήνες. Μπορεί η εθνομηδενιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πέρασε αλώβητη τις Συμπληγάδες των αγανακτισμένων, αλλά τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου και οι συνεχιζόμενοι προπηλακισμοί κατά στελεχών της, την οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι α. δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη με το εξαγριωμένο πόπολο και β. πρέπει να διαχύσει την πολιτική ευθύνη σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Και για να στηθεί ένα σκηνικό μιας κυβέρνησης δοτής και καθόλα δωσιλογικής, με τη συμμετοχή πολλών, έπρεπε να επισύρουν κινδύνους. Και αυτός, ήταν η «εκτροπή». Συνωμοσιολογία…
«Εάν ήμουν Έλληνας, σίγουρα θα ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που βρίσκονται σε επιφυλακή και ανησυχούν. Θα είχα το νου μου στο στρατιωτικό μηχανισμό που κυβερνούσε τη χώρα έως το 1974, και ο οποίος ενδέχεται να περιμένει μια ευκαιρία για εκδίκηση. Αυτό το ξέρουμε από πολλές άλλες χώρες: ο ‘Δρ Σοκ’ είναι εχθρός της δημοκρατίας», έγραψε κατόπιν σχετικών ΠΑΣΟΚικών διαρροών, η γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt».
Και, φαγώθηκαν στο πόδι οι αρχηγοί όλων των επιτελείων (ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΝ & ΓΕΑ), αν και οι δύο τουλάχιστον από τους προαναφερόμενους αξιωματικούς, ήταν (εντελώς) δικοί τους. Και φυσικά, με την έλευση δεξιού (και καθόλα «μνημονιακού») υπουργού στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η τάξη δεν αποκαταστάθηκε και η ΝΔ ξέχασε τις φωνές διαμαρτυρίας των Τζίμα & σία.
Και να ο δημοσιογράφος της «προοδευτικής» γαλλικής εφημερίδας «Liberation» Jean Quatremer, να μιλά με ανάρτησή του στη διαδικτυακή πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης twitter, για τα όσα περί πραξικοπήματος είπε ο ανεκδιήγητος Γιώργος Παπανδρέου στους εμβρόντητους ξένους ηγέτες στη διάρκεια του δείπνου τους στις Κάννες.
Αυτή ήταν λοιπόν η δικαιολογία: κίνδυνος πραξικοπήματος. Από ποιους; Και ποιοι είναι αυτοί που χρεώνουν με τέτοιες προθέσεις ανώτερους και ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους και δη στα μουλωχτά και με διαρροές; Και αν υπάρχουν κάποιοι που στήνουν εκτροπές, γιατί δεν διώκονται, όπως ορίζει ο νόμος; Χάθηκε ο ανδρισμός στην πολιτική; Ναι, χάθηκε. Και φυσικά, το παραπάνω παραμύθι, δεν έχει δράκο…
Λίγο καιρό μετά το σχηματισμό της άνευ δημοκρατικής νομιμοποίησης και καθόλα παράνομης κυβέρνησης (ποιος την ψήφισε;) Παπαδήμου, ο μπαμπούλας του πραξικοπήματος, επανήλθε από το σύστημα και τα φίλα προσκείμενα σε αυτό, ΜΜΕ.
Το πρωτοσέλιδο της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Το Βήμα», με τίτλο «Χουντο-σταγονίδια στη Σχολή Ευελπίδων», σκοπό είχε:
α. να νομιμοποιήσει την κυβέρνηση Παπαδήμου,
β. να εξαναγκάσει την αριστερά να «βάλει νερό» στην κριτική της και να μαζέψει τον κόσμο της από το δρόμο για να μη δώσει, δήθεν, άλλοθι σε εκτροπές,
γ. να συσπειρώσει το «πράσινο» κομματικό ακροατήριο,
δ. να αποπροσανατολίσει από την υπόθεση με το χαράτσι και
ε. να αυξήσει την κυκλοφορία (ειδικά αυτό το τελευταίο δεν το πέτυχε παρά το γεγονός ότι το θέμα έπαιζε στα δελτία όλο το Σαββατοκύριακο, μιας και το «Βήμα» μόλις που πέρασε τα 100.000 φύλλα, γεγονός που δείχνει αν μη τι άλλο πως ο κόσμος δεν τσιμπάει).
α. να νομιμοποιήσει την κυβέρνηση Παπαδήμου,
β. να εξαναγκάσει την αριστερά να «βάλει νερό» στην κριτική της και να μαζέψει τον κόσμο της από το δρόμο για να μη δώσει, δήθεν, άλλοθι σε εκτροπές,
γ. να συσπειρώσει το «πράσινο» κομματικό ακροατήριο,
δ. να αποπροσανατολίσει από την υπόθεση με το χαράτσι και
ε. να αυξήσει την κυκλοφορία (ειδικά αυτό το τελευταίο δεν το πέτυχε παρά το γεγονός ότι το θέμα έπαιζε στα δελτία όλο το Σαββατοκύριακο, μιας και το «Βήμα» μόλις που πέρασε τα 100.000 φύλλα, γεγονός που δείχνει αν μη τι άλλο πως ο κόσμος δεν τσιμπάει).
Έργα ΔΟΛ… Αλλά, οι τύποι έχουν προϊστορία σε αυτόν τον τομέα. Μια αναδρομή άλλωστε στην ιστορία τους, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Την περασμένη Κυριακή, που η εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Βήμα» κυκλοφόρησε με το προαναφερθέν κατάπτυστο πρωτοσέλιδο, υπέγραφε εκεί άρθρο ως διπλωματικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, ο υιός του Σταύρου Ψυχάρη και διπλωματικός (με βαθμό συμβούλου Α’), Ανδρέας.
Πρώτον, να πούμε ότι η ΝΔ πριν λίγους μήνες διέψευδε κατηγορηματικά στους δημοσιογράφους, ότι ο αρχηγός του κόμματος είχε προσλάβει τον παραπάνω κύριο (έχει άλλωστε δίπλα του, τον πρέσβη κ. Υψηλάντη), ως διπλωματικό σύμβουλο και ότι αυτός θα στελέχωνε τα ψηφοδέλτια του κόμματος (ακούγεται το όνομά του για την Α’ Αθήνας και τη… Μεσσηνία!).
Αλλά, τα ψέματα και οι «τούμπες», στη ΝΔ έχουν καταστεί ο κυρίαρχος τρόπος επικοινωνίας με το πόπολο. Φαίνεται ότι ξεχάστηκαν τα όσα έκαναν στον Αντώνη Σαμαρά και στην ΠΟΛ.ΑΝ, οι του ΔΟΛ, ενώ φαίνεται ότι ξέχασε και ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΝΔ, τα όσα έλεγε προεκλογικά, το 1996, ή τα συνθήματα της νεολαίας του τότε κόμματός του, στους τοίχους («Ναι στο Σαμαρά, όχι στον Λαμπράκη»).
Λίγα λόγια για τον Ανδρέα Ψυχάρη, για να αντιληφθείτε με ποιους «παίζει μπάλα» η ΝΔ: όπου κι αν πήγε, αντιμετώπισε την οργή των ομογενών. Στο προξενείο της Ελλάδας στην Τάμπα της Φλόριδα, σύμφωνα με καταγγελίες σε ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ, ο Έλληνας διπλωμάτης απέφευγε να διοργανώσει εκδηλώσεις για τις εθνικές επετείους της Ελλάδας, ενώ κατηγορήθηκε ανοικτά ότι σαμπόταρε τις παρελάσεις των ομογενών. Και αυτό σε μια περιοχή όπου κατοικούν σχεδόν 90.000 Έλληνες! Τα ίδια και στο Μόναχο των τουλάχιστον 30.000 Ελλήνων. Με ανοικτή επιστολή τους (που φαίνεται ότι δεν έχει διαβάσει ο Αντώνης Σαμαράς), μέλη του ΔΣ της ελληνικής κοινότητας άφησαν την άνοιξη του 2010 αιχμές κατά του Ανδρέα Ψυχάρη, για τα πεπραγμένα του.
Αυτά για τα όσα περιφέρουν κάποιοι περί πραξικοπήματος. Αν κάποιος κάνει πραξικοπήματα όλη την ώρα στη χώρα μας, αυτή είναι η αδίστακτη και διεφθαρμένη πολιτική της ελίτ. Ας κρατήσουν λοιπόν έξω από τα παιχνίδια τους όλοι (και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι…) οι της «μεταβατικής» τη Σχολή Ευελπίδων και τους αριστούχους σπουδαστές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου