Γράμμα σε έναν “Σοσιαλιστή”...

Αγαπητέ Γιωργάκη!

Συγχώρα μου τον ενικό αλλά μετά από τόσα που περάσαμε κι ακόμα περνάμε μαζί σε θεωρώ πια δικό μου άνθρωπο. Του σπιτιού, που έλεγε και η συχωρεμένη η μάνα μου.

Σε λίγο ξημερώνει Κυριακή. Η Κυριακή των εκλογών. Από προχτές η κυρά ετοίμασε το κουστούμι. Το έβγαλε από το ναύλον, το βούρτσισε καλά καλά και το κρέμασε πίσω από την πόρτα. Πάω κι έρχομαι δυο μέρες τώρα και το καμαρώνω. Και γελάω κάτω από τα μουστάκια μου. Γελάω, γιατί εγώ ξέρω. Όσες φορές το φόρεσα και πήγα να ψηφίσω, πρασίνιζε η Ελλάδα.

Απόψε Γιώργο μου δε μπόρεσα να κοιμηθώ. Όχι γιατί σκέφτομαι που θα ρίξω το κουκί μου αύριο. Ξενύχτισα - και ντρέπομαι που το λέω αλλά, είπαμε...είσαι του σπιτιού πια! - γιατί μετά το αύριο, έρχεται το μεθαύριο. Και μεθαύριο λήγει και η ΔΕΗ. Κι εμένα μου λείπουν ενενήντα ευρώ για να συμπληρώσω το κατοστάρι μη μου την κόψουν. Την προηγούμενη φορά που την έκοψαν, μεγάλη ζημιά μου έκαναν και δε μπόρεσα να δω εκείνη τη συνέντευξη που έδωσες σε όλα τα κανάλια. Κι έμαθα πως τα είπες τόσο ωραία λεβέντη μου. Ε ρε και να ζούσαν ο παππούς και ο πατέρας σου να σε καμάρωναν! Μέχρι και η Σούλα η γεροντοκόρη η δεξιά που δε δίνει τ' αγγέλου της νερό λύγισε. Την άλλη μέρα που την είδα μου είπε “Άντε όλοι μαζί να βοηθήσουμε το Γιώργο να κάνει μια Ελλάδα νέα”. Δεν ξέρεις πόσο το χάρηκα Γιωργάκη μου!

Η Σούλα μπορεί να έχει όλα τα ελαττώματα του κόσμου αλλά το δίκιο το λέει. Κι αν είναι και στις καλές της βοηθάει κιόλας. Όπως τις προάλλες που αρρώστησε η κυρά. Δε στο είπα μη σε στεναχωρήσω αλλά μας τρόμαξε η κυρά. Αρρώστησε στα καλά καθούμενα. Όχι σοβαρά πράματα, μην ανησυχείς. Λίγο τα νεφρά της την πείραξαν από την υγρασία και την ορθοστασία στο εργοστάσιο. Την πήγα στο νοσοκομείο. Α, όλα κι όλα. Παράπονο δεν έχω κι ο Θεός να με κάψει αν πω καμιά κουβέντα. Αμέσως μας έβαλαν μέσα στο γιατρείο. Ευγενέστατοι όλοι τους. Και καφέ, που λέει ο λόγος, να ζητούσαμε θα μας έφερναν. Μόνο ο γιατρός αργούσε και η κυρά πονούσε. Πήγα να ρωτήσω μπας και μπορεί να τη δει κάνας άλλος. Μια κοπελίτσα – καλή της ώρα – μου είπε πως μόνο ένας ήταν εκείνη την ώρα εκεί και ο έρμος έτρεχε κι αυτός για να προλάβει όλους. Άλλους δεν έχουν. Οικονομία λέει γιατί δεν έχουν να πληρώσουν. Κι αυτοί που δουλεύουν απλήρωτοι είναι. Μα με κοροϊδεύει; Αφού εγώ άκουσα από αυτό το καλό κορίτσι που είχες για υπουργό υγείας – αυτή ντε, που τη λένε όπως και μια υπουργό κοντή και μαύρη στην Αμερική – πως οι γιατροί παίρνουν πολλά λεφτά και πληρώνονται καλά.

Τελικά ήρθε ο γιατρός, μας έστειλε για εξετάσεις, μας έδωσε μια σακούλα φάρμακα και είπε στην κυρά να κάτσει σπίτι στα ζεστά καμιά βδομάδα. Δεν πρόλαβα να του πω ότι ακόμα δεν έχουμε θέρμανση στο σπίτι γιατί το πετρέλαιο έχει 0,70 το λίτρο κι εγώ είμαι απλήρωτος από το Σεπτέμβρη.