«Επιτέλους μια καλή είδηση» θα έλεγα ότι είναι ένας παραπειστικός τίτλος εμβόλιμος απο ένα πολιτικοιοκονομικό σύστημα που παραπαίει.
Ενα απο τα προβληματα που έχω όταν γράφω σε ιστολόγια είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει το επίπεδο εκείνο σε οικονομικά θέματα ωστε να...
κάνει τη παρουσίαση εύκολη.
Εχουμε βασικά τις εξής αποφάσεις:
1. Επιμήκυνση τών δανείων με χαμηλότερο επιτόκιο για την Ελλάδα
2. Παρέμβαση με ομοφωνία στην πρωτογενή αγορά ομολόγων μεσα απο τον μηχανισμό στήριξης
3. Συνεχή έλεγχο δημοσιονομικών ανά εξάμηνο, προσαρμορμή μισθών συντάξεων ανάλογα με την ανταγωνιστικότητα της κάθε χώρας.
4. Εντολή στον Εκκαθαριστή να πουλήσει ότι ναναι μεχρι 50 δις ευρώ
Η επιμήκυνση ενός δανείου δεν είναι καλή όσον αφορά την άποψη ότι η αφερεγγυότητα της χώρας παραμένει σε ισχύ για περισσότερο χρονικό διάστημα. Το επιτόκιο είναι ακόμη ψηλό ενώ θα μπορούσε να είναι αρνητικό. Εκτός αυτού η χώρα θα πληρώνει επιτόκιο μεν μικρότερο αλλά για περισσότερο χρόνο.
Αν επιθυμείς να κάνεις μια ένωση σε όλα τα επίπεδα και όχι σε μια πρόσκαιρη συγκυρία, πρέπει να αντιμετωπίζεις κάθε μέλος ανάλογα με τις δυνατότητές του και την ανταγωνιστικότητα στην οποία μπορεί να φτάσει, όχι ισότιμα. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ειδικές ανάγκες και έχει φτάσει στο σημείο που είναι και λόγω της μη προστασίας της ανταγωνιστικότητας της απο τη Γερμανία και τις αγορές γενικότερα, από την εποχή ακόμη που μπήκε στην ΕΟΚ. Η ανάπτυξη η βασισμένη μόνο σε τουρισμό και γεωργία ήταν άστοχη γιατί θα έπρεπε να προβλεφθεί μια κακή μελλοντική ανάπτυξη τών άλλων της ΕΟΚ, που θα τους στερούσε τη δυνατότητα να κάνουν τουρισμό, όπως και θα έπρεπε να προβλεφθεί η δυνατότητα και άλλων κρατών της Νότιας Ευρώπης π.χ. Ιταλία, Ισπανία και Πoρτογαλλία να προωθήσουν τα τουριστικά και γεωργικά τους προιόντα. Κατά σύμπτωση και αυτά έχουν υψηλά spreads.
Απο τα δάνεια στην Ελλάδα και την απόφαση που πήραν στην Ευρωζώνη, εξασφαλίζονται καλύτερα οι δανειστές αφου δίνουν χρόνο στην ελλάδα να πληρώσει και στον ΓΑΠ χρόνο για να εκτελέσει τις εκκαθαρίσεις που έχει αναλάβει πρίν γίνει πρωθυπουργός. Η απόφαση 1 λοιπόν ήταν καλή για τους δανειστές. Η Ελλάδα αύξησε το χρέος της και παρέτεινε την αφερεγγυότητα της.
Η παρέμβαση στην πρωτογενή αγορά ομολόγων με ΟΜΟΦΩΝΙΑ, δεν είναι τόσο καλή όσο φαίνεται. Οι ανθρωποι των αγορών είναι μέσα στις κυβερνήσεις. Στην τελική ανάλυση οι αγορές εκ των έξω θα ανεβάζουν τις τιμές και εκ τών έσω, μεσω της ΕΚΤ, θα φτάνουν στο συμβιβασμό. Αρα η απόφαση δεν έχει ουσιαστικά νόημα.
Ο συνεχής έλεγχος τών δημοσιονομικών δεν είναι απαραίτητα για το καλό της χώρας αλλά περισσότερο για την παρακολούθηση του χρέους της χώρας. Θέλουν να παρακολουθούν κάθε δείκτη της οικονομίας ωστε να προλάβουν κάθε αρνητική εξέλιξη για αυτούς. Με τη βίαια προσαρμογή μισθών και συντάξεων θα ελαττώσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Σε καμμιά χώρα δεν μπορούν να γίνουν επενδύσεις όταν λεφτά δεν υπάρχουν.
Για την 4η εντολή θα μιλήσω σε άλλο άρθρο αργότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου