ο Θεολόγος

Ο ευγενέστατος και μορφωμένος καθηγητής της Θεολογίας επισκέπτεται το σπίτι του περίφημου αρχιμανδρίτη, ο οποίος είναι ίνδαλμά του.

Κουστουμαρισμένος, σένιος, φρεσκοξυρισμένος και τα σχετικά, χτυπά την πόρτα και, μόλις αντικρίζει το νεωκόρο,του λέει μελιστάλαχτα:

-"Καλημέρα σας και ο Θεός μαζί σας. Θα μπορούσα, ίσως, να έχω την τύχη και την ευτυχία να συνομιλήσω μετά του Σεβασμιότατου;". 

-"Μπα...", λέει ξερά ο νεωκόρος.

-"Μάλιστα. Αντιλαμβάνομαι. Μάλλον δεν έχει χρόνο στη διάθεσή του. Θα μπορούσα, τότε, λοιπόν, έστω να του υποβάλλω απλώς τα σέβη μου;".

-"Μπα, όχι τώρα. Ξεκουράζεται...", ξαναλέει,

ψιλοχύμα, ο νεωκόρος. 

Ο Θεολόγος αποφασίζει να κάνει σχολιάκι: 

-"Ω, αντιλαμβάνομαι. Αντιλαμβάνομαι. Κανένα πρόβλημα. Κανένα απολύτως. Θα επιστρέψω αργότερα, όταν ο Σεβασμιότατος δεν θα βρίσκεται στις αγκάλες του Μορφέως...".

Και ο νεωκόρος: 

-"Ποιού Μορφέως, ρε μεγάλε; Απ όσο ξέρω... Βαγγέλη τον λένε τον κηπουρό!!!!!!!!!!!!"