Η ιστορική ευκαιρία του Άκη...

Όταν ο Σόλων έλεγε στον Κροίσο το γνωστό ρητό "μηδένα προ του τέλους μακάριζε", ο κ. Τσοχατζόπουλος περίμενε κάποιες χιλιάδες χρόνια για να διαγράψει σε μικρότερη κλίμακα τη δική του ανάλογη πορεία.

Αν πριν δύο δεκαετίες κάποιος έλεγε στον κ.Τσοχατζόπουλο ότι μια μέρα θα μαζευόντουσαν χιλιάδες άνθρωποι έξω από το σπίτι του και θα έλεγαν τα συνθήματα που ακουστήκαν, να είστε σίγουροι ότι ο πρώην υπουργός θα έκανε διαφορετική πορεία στη καριέρα του.

Ο έμπιστος άνθρωπος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο μακροβιότερος υπουργός στην Ευρώπη, ο παρ’ ολίγον αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, γνωρίζοντας την έκπτωση αξιών στην ελληνική κοινωνία μέσα από την κομματικοποίηση κάθε πτυχής της, θεωρούσε αυτονόητο τον τρόπο με τον οποίο διοίκησε και ίσως μέσα του να περίμενε και θριαμβευτικό φινάλε της καριέρας του από τους συντρόφους του ως αναγνώριση της απαρέγκλιτης πορείας του στις αρχές του κινήματος. Η γνώση άλλωστε της τριακονταετούς ιστορίας του τόπου από μέσα, αποτελούσε άλλη μια ασφαλιστική δικλείδα για αίσιο τέλος της πολιτικής του καριέρας.

Ο κ. Τσοχατζόπουλος θα πρέπει να νοιώθει αδικημένος από τη δημόσια διαπόμπευση που δέχτηκε, γιατί "δεν κρατήθηκε η σειρά". Γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχουν σύντροφοι και μη, που θα έπρεπε να προηγηθούν σε αυτή τη νέου είδους αποθέωση από τους πολίτες.

Μπορεί στην αρχαία Ελλάδα το τέλος του Κροίσου να ήταν στη πυρά, στη νέα Ελλάδα όμως, απ’ό,τι φαίνεται, το τέλος είναι πιο επώδυνο καθώς η δημόσια διαπόμπευση δεν στοχεύει στο σώμα αλλά στη ψυχή. Έτσι ο κ. Τσοχατζόπουλος θα πρέπει από εδώ και στο εξής να ζει με ένα είδος ντροπής στη κοινωνία, στον προσωπικό του κύκλο και στην οικογένειά του, εκτός αν….

ΕΚΤΟΣ ΑΝ απευθυνθεί στην κοινωνία και , αφού ζητήσει συγνώμη, πει όλη την αλήθεια για όλα αυτά που γνωρίζει από μέσα τόσα χρόνια. Έτσι θα μπορέσει να αλλάξει την εικόνα του στη κοινωνία και κατ’ επέκταση τον τρόπο ζωής του και της οικογένειας του.

Θα μείνει το όνομά του στην ελληνική σύγχρονη ιστορία σε αντίθεση με ό,τι του ετοίμασαν, θα αποκαταστήσει τη σειρά (για να μην ξεχνιόμαστε ) διαπόμπευσης, θα μπορεί και ο κόσμος να σχεδιάσει ένα πιο αξιοκρατικό πρόγραμμα "αποθεωτικών επισκέψεων", μα πάνω από όλα θα χαλάσει τα σχέδια αυτών που τόσο εύκολα τον πέταξαν στην αιώνια πυρά αν και κατά κανόνα ήταν επί χρόνια οι πιο ευνοημένοι.