Ή δικαιολογία διώχνει τήν Χάρη του Θεού

«Όποιος δικαιολογείται δέν μπορεί νά βοηθηθή πνευματικά.»

Έχω παρατηρήσει ότι σήμερα μικροί-μεγάλοι όλα τά δικαιολογούν μέ έναν λογισμό σατανικό. Όλα ό διάβολος τους τά ερμηνεύει μέ τόν δικό του τρόπο, καί έτσι βρίσκονται έξω από τήν πραγματικότητα. Ή δικαιολογία είναι σατανική ερμηνεία.
- Καί πώς γίνεται, Γέροντα, μερικοί σέ κάθε λόγο νά βρίσκουν αντίλογο;
- Ώ, είναι φοβερό νά συζητάς μέ έναν άνθρωπο πού συνήθισε νά δικαιολογήται! Είναι σάν νά μιλάς μέ έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται - ό Θεός νά μέ συγχώρεση - έχουν γέροντα τόν διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι.
Δέν έχουν μέσα τους ειρήνη. Τό έχουν κάνει επιστήμη αυτό. Δηλαδή, όπως ένας κλέφτης δέν κοιμάται όλη νύχτα καί σκέφτεται πώς θά τά καταφέρη γιά νά κλέψη, έτσι καί αυτοί συνέχεια σκέφτονται πώς νά δικαιολογήσουν τό ένα ή τό άλλο σφάλμα τους.
Ή, όπως κάποιος σκέφτεται πώς νά βρή ευκαιρία νά κάνη ένα καλό ή πώς νά ταπεινωθη, αυτοί αντίθετα σκέφτονται πώς νά δικαιολογήσουν τά αδικαιολόγητα. Δικηγόροι γίνονται! Δέν μπορείς νά τά βγάλης πέρα μαζί τους.

Είναι σαν να μιλάς με τον ίδιο τον διάβολο. Τί εχω πάθει με κάποιον! Ένω του λέω: «εκείνο πού κάνεις είναι στραβό, το άλλο πρέπει νά το προσέξης, δεν πάς καλά, πρέπει νά κάνης αυτό κι αυτό...», κι εκείνος γιά το καθετί βρίσκει δικαιολογίες, στο τέλος μου λέει: «Δεν μου είπες τί νά κάνω»! «Βρε χρυσέ μου άνθρωπε, τόσες ώρες τί λέμε; Λέμε τά σφάλματα σου, ότι δεν πάς καλά, κι εσύ συνέχεια δικαιολογείσαι. Τρεις ώρες τώρα με έσκασες, με έλειωσες! Πώς δεν σου είπα;». Νά του λες παραδείγματα, γιά νά του δώσης νά καταλάβη ότι είναι σατανικός εγωισμός έτσι όπως αντιμετωπίζει τά πράγματα, ότι δέχεται δαιμονικές επιδράσεις καί, άν δέν άλλάξη, χάθηκε, και τελικά νά λέη: «Δέν μου είπες τί νά κάνω»!