Είμαστε καταδικασμένοι ως χώρα. Τελεία και παύλα. Από τη μια θέλουμε καγιέν και πισίνες, από την άλλη δεν παύουμε να ζούμε στα Βαλκάνια.
Και έχουμε και το κράτος μας, που όταν θέλει να εισπράξει φόρους ή να επιβάλει κάποιο νέο αντιλαϊκό μέτρο, μας φέρνει ως παράδειγμα την Ευρώπη, που σε αυτήν «ανήκουμε».
Αν τεθεί βέβαια ζήτημα προσαρμογής των μισθών μας ή των υπηρεσιών που μας παρέχονται, σε επίπεδα Ευρώπης, τότε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Παλιό το κόλπο.
Ευρώπη είμαστε μόνον όταν θα πρέπει να πληρώνουμε. Έτσι απλά. Στα υπόλοιπα παραμένουμε ψωροκώσταινα.
Αυτό λοιπόν, που συμβαίνει τελευταία με το υπουργείο Υγείας, δείχνει περίτρανα ότι κάποιοι έχουν χάσει τη μπάλα. Ειδικά στο ζήτημα που προέκυψε με τα φαρμακεία, και που ταλαιπωρεί εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια Έλληνες.
Χωρίς να είμαι ειδικός, η άποψή μου είναι ότι και οι δυο πλευρές, μάλλον έχουν δίκιο. Το πρόβλημα είναι ότι τη πληρώνουν τα … βατράχια. Δηλαδή εσείς και εγώ.
Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας στο θέμα των φαρμακείων, είναι άνευ προηγουμένου σε ολόκληρο τον «αναπτυγμένο» κόσμο, στον οποίο βαυκαλιζόμαστε να πιστεύουμε ότι ανήκουμε.
Δεν ξέρω αν είναι το κακό μου κάρμα, ή αν πρόκειται για σύμπτωση, αλλά όποτε χρειάζομαι κάποιο φάρμακο λόγω ασθένειας, σοβαρής ή μη, τα φαρμακεία είναι κλειστά. Τη μια είναι Δευτέρα απόγευμα, την άλλη Τετάρτη, την άλλη Σαββατοκύριακο, την παραάλλη βράδυ, κ.ο.κ. Για να βρεις ένα απλό σιρόπι, θα πρέπει να ψάχνεις φαρμακείο επί ώρες.
Τι ωραία που θα ήταν όλα, αν αρρωσταίναμε μόνο σε εργάσιμες ώρες και καθημερινές!
Τι να τα κάνω λοιπόν, τα κυριολεκτικά χιλιάδες φαρμακεία, αν σχεδόν ποτέ δεν μπορώ να εξυπηρετηθώ. Υποτίθεται ότι προσφέρουν ιδιαίτερο κοινωνικό λειτούργημα, και εξυπηρετούν ειδικές και έκτακτες ανάγκες. Ταιριάζει όμως αυτό με πρωινά ωράρια, και συγκεκριμένες μόνο ώρες λειτουργίας; Απαράδεκτο.
Στις χώρες της Βορείου Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής, τα φαρμακεία είναι σχεδόν πάντα ανοιχτά (τουλάχιστον 09:00-21:00), πουλάνε τα πάντα, και θυμίζουν σούπερ μάρκετ, όπου διατίθεται μεγάλη γκάμα φαρμακευτικών και παραφαρμακευτικών προϊόντων. Χαίρεσαι να μπαίνεις μέσα και να ψωνίζεις από βιταμίνες έως … υγραντήρες ατμόσφαιρας.
Στα καθ`ημάς, αυτή η εμμονή κάποιων κλάδων στα κλειστά επαγγέλματα, και στα συγκεκριμένα περιορισμένα ωράρια λειτουργίας, αν μη τι άλλο, εκτός του να ταλαιπωρεί, θυμίζει και μια βαλκανική μιζέρια άλλων εποχών!
Από την άλλη, οι φαρμακοποιοί έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους. Τα ασφαλιστικά ταμεία, το κράτος, τους καθυστερούν τις πληρωμές για ολόκληρα τέρμινα, την ίδια ώρα που τα έξοδά τους τρέχουν. Προμήθειες, ΦΠΑ, λειτουργικά κόστη, κλπ.
Τους καταλαβαίνω.
Επίσης, αν απελευθερωθεί το επάγγελμα-λειτούργημα, και μπουν στο παιχνίδι μεγάλες εταιρίες (ακόμη και αλυσίδες σούπερ μάρκετ), τότε ή θα προσαρμοστούν, που είναι δύσκολο, ή θα χαθούν, στη καλύτερη περίπτωση μετατρεπόμενοι σε υπάλληλους κάποιας πολυεθνικής εταιρίας.
Ναι, αλλά εμείς τι φταίμε να είμαστε το μπαλάκι στα παιχνίδια μεταξύ φαρμακοποιών και κράτους; Πως το έλυσαν το ζήτημα τα άλλα κράτη; Γιατί εμείς θα πρέπει κάθε τόσο να ανακαλύπτουμε εκ νέου τη πυρίτιδα;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται τώρα το πάνσοφο υπουργείο Υγείας, και βγάζει από τη λίστα των δωρεάν, εκατοντάδες φάρμακα, συμπιέζοντας ακόμη περισσότερο τα εισοδήματα των χαμηλόμισθων, οι οποίοι θα αναγκάζονται στο εξής να πληρώνουν από τη τσέπη τους μια σειρά από καθημερινής χρήσης σκευάσματα.
Και άντε, οι ασφαλισμένοι δεν μπορούν να αντιδράσουν, οι φαρμακοποιοί που μπορούν, τι κάνουν; Τιμωρούν κι αυτοί τους ασφαλισμένους των ταμείων. Διότι
μέσα στην εμμονή του να τα αλλάξει όλα εδώ και τώρα, το κράτος ωθεί τους φαρμακοποιούς να εφαρμόσουν το αυτονόητο: Να πληρώνει δηλαδή ο πελάτης τα φάρμακα και μετά να τα διεκδικεί από το ταμείο του. Φέξε μου και γλίστρησα.
Καλό σαν θεωρία, αλλά σαν πράξη, άστα να πάνε. Φανταστείτε το απόλυτο χάος που ήδη επικρατεί, για παράδειγμα στον ΟΠΑΔ, προσθέστε σε αυτό το χάος και ένα ακόμη μεγαλύτερο, με χιλιάδες ταλαίπωρους να στήνονται στην ουρά για να υποβάλλουν τα παραστατικά αγοράς φαρμάκων, και καταλαβαίνετε τι πρόκειται να γίνει. Θα δούμε θανάτους υπερήλικων, ακόμη και μαχαιρώματα μεταξύ «ασφαλισμένων»στις ουρές…. Και όλα αυτά, για να σε πληρώσει το ταμείο, αν ζεις ακόμη, σε 12-24 μήνες, στη καλύτερη περίπτωση.
Όπως διάβασα κάπου, ο ΟΠΑΔ σήμερα πληρώνει τους ασφαλισμένους του, αλλά και τους συμβεβλημένους σε αυτόν γιατρούς, για λογαριασμούς που εκκρεμούν από το 2009!!!!!
Φανταστείτε να προστεθούν σε αυτό το μπάχαλο, και να χρειαστούν διεκπεραίωση, και εκατομμύρια επιπλέον παραστατικά αγοράς … ασπιρίνης, σιροπιών, και αλοιφών!!
Τι λέει για αυτό το πιθανό ενδεχόμενο (αν δεν συμβαίνει ήδη) ο κ. Λοβέρδος και οι υπόλοιποι φιλολαϊκοί «σοσιαλιστές» κυβερνώντες μας;
Για αυτό λοιπόν, για μια ακόμη φορά, θα φωνάξω μετ`επιτάσεως:
Γεια σου ρε Ελλάδα με τα ωραία σου.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου